PHYSICAL CAUSES OF FEATHER PICKING

PREFACE
This article provides an overview of a number of physical causes of feather pecking and how to solve them. The following articles describe various diseases that can cause feather pecking and their possible treatments. In the last articles a description is given of the various manifestations of feather pecking in different types of parrots and the psychological aspects of feather pecking and how you as an owner can deal with it.

PREFACE
Feather plucking is one of the biggest problems in parrots because feather plucking is common and often difficult to control. Feather plucking is also a problem that can be very frustrating for owners. Much of that frustration stems from the fact that the problem is so clearly visible to everyone. And while the bird itself doesn't really care what it looks like, it does seem like a feather-pecking parrot is an invitation for everyone to comment and offer (often well-intentioned) advice. As an owner, you get tired and frustrated with your parrot's behavior, but often you become much more despondent and frustrated with all the well-intentioned advice.
Perhaps more important than all the comments from the environment, is the fact that you as the owner know that your animal is lacking something. A parrot does not just pluck its feathers. There must be a reason for that. In nature you rarely or never see feather-plucking parrots. So there must be something wrong with your own bird. But what?
Often people think that a parrot is going to pluck its feathers out of boredom. Many breeders and dealers of parrots will confirm that idea and tell you that feather plucking does not occur in animals kept in pairs, such as the breeder himself. Nothing could be further from the truth, but the well-meaning owner does not know that. The end of the story is that an owner buys a second parrot and ends up with two feather-plucking parrots. This leads to even more commentary, the frustrated owner gives up and the song ends with the animals being put away. One of the most important rules for a feather-plucking parrot is therefore that a second parrot should never be added until the real cause of the feather-plucking of the first animal is known and the feather-plucking behavior has already been greatly reduced.
Feather plucking in parrots is difficult to deal with. That's because there are so many causes that can cause feather plucking. Several causes play a role in almost every feather-plucking parrot. It is often quite a quest to uncover and eliminate all these causes. With every problem that is removed, the bird will pluck less, but it will only stop plucking completely when all causes have been removed. In order to get rid of an animal from feather plucking, besides a good sense of detection, a great deal of stamina is required. Experience shows that it takes about two years to determine most of the causes of feather-plucking behavior in a parrot. And then it often takes a few years before the bird is neatly back in its “jacket”. An important fact is that the younger a parrot is and the sooner action is taken, the shorter the “therapy” lasts and the better the result. Parrots that are less than two years old and only pluck feathers for a few weeks to months can almost always get rid of their plucking behavior within a year. Older birds that have been plucking for years are a much bigger problem.
One of the biggest frustrations for feather-plucking parrot owners is the problem coming back. Any parrot that has plucked its feathers in the past has a fairly high chance of reverting to this behavior. This is usually because not all causes of feather plucking can be removed. For example, if a female parrot plucks her feathers while she is broody, she will likely do so again the following year. It is very difficult, if not impossible, to stop broodiness altogether. It is true that an owner often unintentionally stimulates broodiness in a bird and thus aggravates the problem. By better attuning the behavior of an owner and his or her bird, broodiness can be suppressed. The feather-plucking behavior will therefore take on less serious forms, but probably not completely disappear because the breeding periods will return regularly.
And that's an important message for feather-plucking parrot owners. Feather picking behavior can always be reduced. The degree of improvement depends on the owner's stamina, the time he or she can spend with the bird, the underlying causes of feather plucking, the age and character of the animal, and the duration of feather plucking. Unfortunately, it is rarely the case that a feather-plucking parrot stops feather plucking altogether or never has a relapse again. But if you as an owner quickly recognize the feather plucking problem and know how to respond to it, a satisfactory situation can often be reached for the owner and the parrot himself.

VITAMIN A DEFICIENCY
Vitamin A has many functions in a bird's body. Among other things, it ensures the normal functioning of the respiratory tract, the gastrointestinal tract, the skin and the plumage. One of the functions of vitamin A is to initiate and speed up the moulting process. A parrot that has been given enough vitamin A should therefore check regularly and have shiny, supple plumage and soft skin. Parrots that do not get enough vitamin A for years often do not moult or moult too little. You also sometimes see that a feather gets stuck in moulting and does not develop normally. As a result, these animals often look dull, dusty and even a bit moth-eaten. When you touch or pet the animals, you can feel that the feathers are dry and stiff. The skin is also vaguely dry and a little flaky. It is easy to imagine that these birds get itchy easily and therefore start pecking feathers.
Lack of vitamin A is the most common cause of feather pecking in parrots. That's because the majority of parrots are fed a diet consisting mainly of seeds. What many people don't realize is that this seed is old and dried. There is some vitamin A present in fresh seed, but vitamin A is slowly broken down during the drying process and the time of storage. The time between harvesting the fresh seed and the bag of feed in the store is on average two years. During this time, all vitamin A has long since disappeared. Parrot food that consists of a seed mixture does not contain any vitamin A.
Many tricks have been devised to provide a parrot with sufficient vitamin A. For example, many people give their parrot vitamin drops in their drinking water. Unfortunately, research has shown that vitamin A is only active for half an hour in this water. After that, all vitamin A is broken down. Parrots usually do not drink every half hour, so there is a good chance that your animal does not get vitamin A in this way.
I also often hear the story that people give peppers, beetroot, corn and other vegetables that have a high content of vitamin A. I once calculated how much bell pepper a gray redstart should eat per day to get enough vitamin A. I arrived at about 500 grams per day (that's 5 large peppers!). That is of course much more than a parrot's stomach can handle.
One method that works better is to mix a spoonful of the seed mixture with a spoonful of egg food or concentrate. When the parrot eats all of this, it gets everything it needs in terms of vitamins and minerals. A big problem with this method is that most parrots do not like egg food. They pick the tasty seeds from the food bowl and leave the egg food. Mixing some brinta and water with the seed-egg food mixture will make it sticky. When the bird takes a seed, some egg food will stick to it. During the peeling of the seed, he usually gets some egg food. Unless he's smart enough to wipe the seed off his perch first. A big disadvantage of this method is that it is never possible to find out exactly what the bird is getting in egg food (and thus in vitamin A).
Fortunately, there has been a good alternative on the market for all this mess for a number of years: pellets. The basis of all pellets is seeds. In addition, egg food or animal meal, vitamins and minerals are added in exactly the proportion that a parrot needs. The mixture of seeds and additives is ground and pressed into chunks. The parrot can no longer pick out the tasty seeds: with every piece it eats, it gets everything in exactly the right proportions. A number of studies have recently been carried out into the quality of the various brands of pellets. This shows that most pellets from the major well-known brands are of good quality. Always buy a closed package (and not loose pellets from a container at a pet store). Most pellets have an expiration date. And if you have read the foregoing, you will understand that vitamin A is one of the substances that disappears quickly after that expiration date. Pellets also have drawbacks. One of the biggest drawbacks is that a parrot has to learn to eat pellets. Most parrots do not spontaneously eat pellets. Fortunately, the taste of the pellets today is much better than that of a few years ago. Most parrots are therefore easily persuaded to eat pellets.
People sometimes ask me whether it is not enough to give a parrot a vitamin injection every six months. I think this is not a good method. First, the injection will have to contain very high levels of vitamins to be sufficient for half a year. This high vitamin content puts a lot of strain on the liver and kidneys in particular. Secondly, it is also true that the vitamins are only properly processed by the body if they enter the body in the correct proportions with the other food components (fat, protein, water, carbohydrates, minerals). In other words: vitamin can only be properly processed by the body if it is absorbed through a balanced diet.
THE HUSKY GRAY REDTAIL
Many parrots, but especially the African Gray parrot, have a period in their youth, on average between 12 and 20 weeks of age, in which they only want one thing. And that's flying! At this age, almost all African Gray parrots are overconfident. It seems as if they first jump off their pole and only then start thinking about how they had to fly again and especially how they can determine their direction. Such a flight often ends with a surprised parrot on the ground that has no idea how it got there again. If you put him back on his perch, the song starts all over again. It is amazing to see how clumsy such a young creature is. You sometimes wonder how this can go well in nature. It is likely that many young parrots die in the wild during this period of their life.
During all this experimentation, of course, sometimes a firing pin or a tail pin breaks. This is not a problem for most African Gray parrots, but some birds cannot handle it. Such a broken feather namely pricks a little in the feather next to it. And that is reason for a number of African Gray parrots to bite off that second feather. That feather stump naturally pricks the next feather and in no time all feathers of a wing or tail are bitten off.
It is clear how you can avoid this problem. A parrot that is sensitive to any feather that is wrong must learn to fly carefully. As an owner you can give flying lessons so that the bird learns how to fly in a fast and safe way. Giving flying lessons is very easy. Young birds often practice flight muscles themselves by flapping their wings wildly. They then still hold the perch firmly. This behavior can be simulated with the parrot on the hand, holding the legs firmly. When the hand goes down, the bird will flap its wings. This way, you can ensure that the bird's flight muscles get extra training. If your bird can "flap on the hand" well and with confidence, it is time for the next step. You put him on a stand and teach him with a command (for example "come on") to step on the hand. If he can do this well, the distance between trainer and bird is increased so that he has to fly a little to the hand of the trainer. Make sure that the stand on which the bird is sitting is initially low to the ground and do not make the distance between trainer and bird too great in the first instance. In this way, the chance that he will damage his feathers is very small and he will master the art of flying safely and quietly.
In the unlikely event that a wing or tail feather is broken and the bird is constantly on it, go to a vet as soon as possible. He can then carefully pull the broken and bitten feathers under anesthesia, so that the irritation is gone and new feathers can quickly grow in their place. This pulling of feathers must be done very carefully, otherwise permanent damage to the feather follicle (the part from which the feather grows) can occur. This leads to the growth of deviant feathers with all the associated problems.

SHORTWIEKEN
When a parrot is clipped, the cut stubs of feather can poke the skin or neighboring feathers. As a result, like the clumsy red-tailed parrot described above, a bird can pluck its feathers. Usually such an animal starts with plucking the flank where the broken feather stumps prick and with the flight feathers that are next to the cut feathers.
Also with these parrots, the best treatment is to carefully pull the cut and bitten flight feathers under anesthesia so that the source of irritation is gone. It is best not to trim these animals anymore but to learn to wear a harness when they go outside. If the animal does need to be clipped, the flight feathers must be very carefully shortened, centimeter by centimeter, until the desired length is reached, with a close eye on the animal to see if the cut feathers are irritating. It is best to trim it by the owner himself because it causes the least stress for the animal. An experienced breeder, pet shopkeeper or veterinarian can learn how to do this.

RESUME
Feather pecking in parrots is a common problem. It's not that every feather-picking parrot has the same problem. There are many reasons why a parrot can pluck its feathers. It is often quite a task to find out why a parrot plucks its feathers. There are a number of causes of feather plucking that can be easily remedied. A vitamin A deficiency, clumsiness of your bird and incorrectly trimming are causes that are easy to solve. It is a fact that the younger the animal and the sooner action is taken, the greater the chance that the problem is transient. It is equally important to remember that with the owner's time and commitment, any feather-pecking parrot can improve.

 

LICHAMELIJKE OORZAKEN  VAN VERENPIKKEN

VOORWOORD

In dit artikel wordt een overzicht gegeven van een aantal lichamelijke oorzaken van verenpikken en hoe deze op te lossen zijn. In volgende artikelen worden diverse ziekten beschreven die verenpikken kunnen veroorzaken en hun mogelijke behandelingen. In de laatste artikelen wordt een beschrijving gegeven van de diverse uitingsvormen van verenpikken bij verschillende soorten papegaaien en wordt ingegaan op de psychische aspecten van verenpikken en hoe u daar als eigenaar mee om kan gaan.

INLEIDING

Verenplukken is een van de grootste problemen bij papegaaien want verenplukken komt veel voor en is vaak lastig om te bestrijden. Ook is verenplukken een probleem dat heel frustrerend kan zijn voor eigenaren. Voor een groot deel komt die frustratie voort uit het feit dat het probleem zo duidelijk zichtbaar is voor iedereen. En hoewel het de vogel zelf niet zo veel kan schelen hoe hij er uit ziet, lijkt het wel alsof een verenpikkende papegaai een uitnodiging is voor iedereen om commentaar te leveren en (vaak goedbedoelde) adviezen te geven. Als eigenaar word je moe en gefrustreerd van het gedrag van je papegaai maar vaak word je nog veel moedelozer en gefrustreerder van alle goed bedoelde raad.

Misschien nog wel belangrijker dan alle commentaar van de omgeving, is het feit dat je als eigenaar weet dat je dier iets tekort komt. Een papegaai gaat niet zomaar zijn veren plukken. Daar moet een reden voor zijn. In de natuur zie je zelden of nooit verenplukkende papegaaien. Dus moet er iets mis zijn met je eigen vogel. Maar wat?

Vaak denken mensen dat een papegaai zijn veren gaat plukken uit verveling. Veel kwekers en handelaren van papegaaien zullen dat idee bevestigen en u vertellen dat verenplukken niet voorkomt bij dieren die in paartjes worden gehouden, zoals bij de kweker zelf. Niets is minder waar, maar dat weet de goedbedoelende eigenaar niet. Het slot van het verhaal is dat een eigenaar een tweede papegaai koopt en uiteindelijk met twee verenplukkende papegaaien komt te zitten. Dit levert nog meer commentaar op, de gefrustreerde eigenaar geeft het op en het slot van het liedje is dat de dieren weg gedaan worden. Een van de allerbelangrijkste regels bij een verenplukkende papegaai luidt daarom ook dat er nooit een tweede papegaai bijgeplaatst moet worden voordat de echte oorzaak van het verenplukken van het eerste dier bekend is en het verenplukgedrag al sterk verminderd is.

Verenplukken bij papegaaien is moeilijk aan te pakken. Dat komt omdat er zo verschrikkelijk veel oorzaken zijn die verenplukken kunnen veroorzaken. Bij vrijwel elke verenplukkende papegaai spelen meerdere oorzaken een rol. Het is vaak een hele speurtocht om al deze oorzaken bloot te leggen en weg te nemen. Bij ieder probleem dat weggenomen wordt gaat de vogel minder plukken, maar hij stopt pas helemaal met plukken als alle oorzaken weggenomen zijn. Om een dier van het verenplukken af te krijgen is dus, behalve een goede speurzin een heel groot uithoudingsvermogen nodig. De ervaring leert dat het ongeveer twee jaar duurt om de meeste oorzaken van het verenplukgedrag bij een papegaai te achterhalen. En daarna duurt het vaak nog enkele jaren voordat de vogel weer netjes in zijn “jasje” zit. Een belangrijk gegeven is wel dat hoe jonger een papegaai is en hoe sneller er wordt ingegrepen, hoe korter de “therapie” duurt en hoe beter het resultaat is. Papegaaien die jonger zijn dan twee jaar en pas enkele weken tot maanden verenplukken zijn vrijwel altijd binnen een jaar van hun plukgedrag af te helpen. Oudere vogels die al jaren plukken vormen een veel groter probleem.

Een van de grootste frustraties van eigenaren van verenplukkende papegaaien is het terugkomen van het probleem. Iedere papegaai die in het verleden zijn veren heeft geplukt, heeft een redelijk grote kans om weer in dit gedrag te vervallen. Dat komt meestal doordat niet alle oorzaken van het verenplukken weg te halen zijn. Als bijvoorbeeld een vrouwelijke papegaai haar veren plukt in de periode dat zij broeds is, zal zij dat waarschijnlijk het daaropvolgende jaar weer gaan doen. Het is zeer moeilijk, zo niet onmogelijk om de broedsheid helemaal tegen te houden. Wel is het zo dat een eigenaar vaak onbedoeld broedsheid bij een vogel stimuleert en daardoor het probleem verergert. Door het gedrag van een eigenaar en zijn of haar vogel beter op elkaar af te stemmen, kan de broedsheid onderdrukt worden. Het verenplukgedrag zal dan ook minder ernstige vormen aannemen, maar waarschijnlijk niet helemaal verdwijnen omdat de broedse perioden toch regelmatig terug zullen komen.

En dat is een belangrijke boodschap voor eigenaren van een verenplukkende papegaai. Verenplukgedrag is altijd te verminderen. De mate van verbetering is afhankelijk van het uithoudingsvermogen van de eigenaar, de tijd die hij of zij kan doorbrengen met de vogel, de achterliggende oorzaken van het verenplukken, de leeftijd en het karakter van het dier en de duur van het verenplukken. Het is helaas maar zelden zo dat een verenplukkende papegaai helemaal stopt met verenplukken of nooit meer een terugval heeft. Maar als je als eigenaar het verenpluk-probleem snel onderkent en weet hoe je daar op in moet spelen is er vaak een bevredigende situatie te bereiken voor de eigenaar en de papegaai zelf.

VITAMINE A TEKORT

Vitamine A heeft veel functies in het lichaam van een vogel. Het zorgt onder andere voor het normaal functioneren van de luchtwegen, het maagdarmkanaal, de huid en het verenkleed. Een van de taken van vitamine A is het op gang brengen en snel laten verlopen van de rui. Een papegaai die voldoende vitamine A heeft gekregen, ruit daarom regelmatig en heeft een glanzend, soepel verenkleed en een zachte huid. Papegaaien die jarenlang te weinig vitamine A krijgen ruien vaak niet of veel te weinig. Ook zie je nog wel eens dat een veer in de rui blijft hangen en zich niet normaal ontplooid. Deze dieren zien er daardoor vaak dof, stoffig en zelfs een beetje mottig uit. Als je de dieren vastpakt of aait, voel je dat de veren droog zijn en stug. Ook de huid is vaag droog en een beetje schilferig. Het is goed voor te stellen dat deze vogels makkelijk jeuk krijgen en daardoor gaan verenpikken.

Gebrek aan vitamine A is de meest voorkomende oorzaak van verenpikken bij papegaaien. Dat komt omdat de meerderheid van de papegaaien een dieet krijgt dat voornamelijk uit zaden bestaat. Wat veel mensen zich niet realiseren is dat dit zaad oud en gedroogd. In vers zaad is er wel wat vitamine A aanwezig, maar tijdens het drogingproces en de tijd van opslag wordt vitamine A langzaam afgebroken. De tijd die zit tussen het oogsten van het verse zaad en het zakje voer in de winkel is gemiddeld twee jaar. In deze tijd is alle vitamine A al lang verdwenen. In papegaaienvoer dat bestaat uit een zadenmengsel zit dus niets aan vitamine A.

Om een papegaai toch van voldoende vitamine A te voorzien zijn veel trucjes bedacht. Zo geven veel mensen hun papegaai vitaminedruppels in het drinkwater. Helaas heeft onderzoek uitgewezen dat vitamine A in dit water maar een half uur actief is. Daarna is alle vitamine A afgebroken. Papegaaien drinken meestal niet ieder half uur en dus is de kans groot dat uw dier op deze manier geen vitamine A binnenkrijgt.

Ook hoor ik vaak het verhaal dat mensen paprika, rode bietjes, maïs en andere groenten geven die een hoog gehalte aan vitamine A hebben. Ik heb eens berekend hoeveel paprika een grijze roodstaart per dag zou moeten eten om voldoende vitamine A binnen te krijgen. Ik kwam uit op ongeveer 500 gram per dag (dat zijn 5 grote paprika’s!). Dat is natuurlijk veel meer dan een papegaaienmaagje kan verwerken.

Een methode die wat beter werkt, is om een lepel zaadmengsel te mengen met een lepel eivoer of krachtvoer. Als de papegaai dit allemaal opeet, dan krijgt hij qua vitaminen en mineralen alles binnen wat hij nodig heeft. Groot probleem bij deze methode is dat de meeste papegaaien eivoer niet lekker vinden. Zij pikken de lekkere zaadjes uit het voerbakje en het eivoer laten ze liggen. Door bij het zaden-eivoer mengsel wat brinta en water te mengen wordt het geheel plakkerig. Als de vogel dan een zaadje pakt, plakt er wel wat eivoer aan. Tijdens het schillen van het zaadje krijgt hij dan meestal wel wat eivoer binnen. Tenzij hij zo slim is om het zaadje eerst af te vegen aan zijn zitstok. Een groot nadeel van deze methode is dat nooit precies te achterhalen is wat de vogel aan eivoer (en dus aan vitamine A) binnenkrijgt.

Gelukkig is er sinds een aantal jaren een goed alternatief op de markt voor al dit geklieder: pellets. De basis van alle pellets is zaden. Daarbij zijn eivoer of diermeel, vitaminen en mineralen toegevoegd in precies de verhouding die een papegaai nodig heeft. Het mengsel van zaden en toevoegingen wordt gemalen en tot brokjes geperst. De papegaai kan nu niet meer de lekkere zaadjes uitzoeken: bij ieder brokje dat hij eet krijgt hij alles precies in de juiste verhoudingen binnen. Recentelijk is een aantal onderzoeken verricht naar de kwaliteit van de diverse merken pellets. Daaruit blijkt dat de meeste pellets van de grote bekende merken, een goede kwaliteit hebben. Koop wel altijd een gesloten verpakking (en dus niet losse pellets uit een voerton bij een dierenwinkel). De meeste pellets hebben namelijk een verloopdatum. En als u het voorgaande gelezen heeft dan begrijpt u dat vitamine A één van de stoffen is die na die verloopdatum snel verdwijnt. Pellets hebben ook nadelen. Een van de grootste nadelen is dat een papegaai moet leren om pellets te eten. De meeste papegaaien eten pellets namelijk niet spontaan. Gelukkig is het zo dat de smaak van de pellets van tegenwoordig veel beter is dan die van een paar jaar geleden. De meeste papegaaien laten zich dan ook makkelijk overhalen om pellets te gaan eten. 

Mensen vragen wel eens aan mij of het niet voldoende is om een papegaai ieder half jaar een vitamine-injectie te laten geven. Ik denk dat dit geen goede methode is. Ten eerste zal de injectie zeer hoge gehaltes aan vitaminen moeten bevatten om voldoende te zijn voor een half jaar. Dit hoge gehalte aan vitaminen geeft een grote belasting voor met name de lever en nieren. Ten tweede is het ook zo dat de vitaminen alleen goed door het lichaam verwerkt worden als zij in de juiste verhoudingen met de overige voedselbestanddelen (vet, eiwit, water, koolhydraten, mineralen) in het lichaam terechtkomen. Met andere woorden: vitamine kan alleen goed door het lichaam verwerkt worden als zij opgenomen wordt via een uitgebalanceerd dieet.

DE ONHANDIGE GRIJZE ROODSTAART

Veel papegaaien maar vooral ook de grijze roodstaart papegaai hebben een periode in hun jeugd, zo gemiddeld tussen de 12 en 20 weken leeftijd, waarin zij maar één ding willen. En dat is vliegen! Op deze leeftijd zijn bijna alle grijze roodstaart papegaaien overmoedig. Het lijkt wel alsof zij eerst van hun stok springen en dan pas na gaan denken over hoe zij ook al weer moesten vliegen en vooral hoe zij hun richting kunnen bepalen. Zo’n vlucht eindigt nog al eens met een verbaasde papegaai op de grond die geen ideeën heeft hoe hij daar nou weer terechtgekomen is. Zet je hem terug op zijn zitstok dan begint het liedje weer van voren af aan. Het is verbazingwekkend om te zien hoe onhandig zo'n jong beestje is. Je vraagt je wel eens af hoe dat in de natuur goed kan gaan. Waarschijnlijk sneuvelen er in het wild dan ook veel jonge papegaaien in deze periode van hun leven.

Tijdens al dit geëxperimenteer breekt er wel natuurlijk wel eens een slagpen of een staartpen. Voor de meeste grijze roodstaart papegaaien is dat geen probleem maar sommigen vogels kunnen daar niet tegen. Zo’n afgebroken veer prikt namelijk een beetje in de veer die ernaast zit. En dat is voor een aantal grijze roodstaart papegaaien reden om die tweede veer af te bijten. Dat veerstompje prikt natuurlijk in de volgende veer en zo zijn binnen de kortste keren alle veren van een vleugel of de staart afgebeten.

Het is duidelijk hoe je dit probleem kunt voorkomen. Een papegaai die gevoelig is voor elke veer die verkeerd zit moet op een voorzichtige manier het vliegen leren. Als eigenaar kunt u vliegles geven zodat de vogel op een snelle en veilige manier het vliegen leert. Vliegles geven is heel eenvoudig. Vaak gaan jonge vogels zelf al vliegspieren oefenen door wild te wapperen met hun vleugels. Zij houden dan de zitstok nog stevig vast. Dit gedrag is na te bootsen met de papegaai op de hand waarbij de pootjes stevig vastgehouden worden. Als de hand naar beneden gaat zal de vogel gaan flapperen met zijn vleugels. Op deze manier kunt u ervoor zorgen dat de vliegspieren van de vogel extra training krijgen. Als uw vogel goed en met vertrouwen kan "flapperen op de hand" is het tijd voor een volgende stap. U zet hem op een standaard en leert hem met een commando (bijvoorbeeld “kom maar”) om op de hand te stappen. Als hij dit goed kan, wordt de afstand tussen trainer en vogel vergroot zodat hij een stukje moet vliegen naar de hand van de trainer. Zorg dat de standaard waar de vogel op zit in eerste instantie laag bij de grond is en maak in eerste instantie de afstand tussen trainer en vogel niet te groot. Op deze manier is de kans dat hij zijn veren beschadigd zeer klein en wordt hij de vliegkunst op veilige en rustige manier machtig.

Mocht het zo zijn dat er toch onverhoopt een vleugel- of staartpen is gebroken en zit de vogel er voortdurend aan, ga dan zo snel mogelijk naar een dierenarts. Deze kan dan onder narcose de afgebroken en afgebeten veren heel voorzichtig trekken, zodat de irritatie weg is en er weer snel nieuwe veren voor in de plaats kunnen groeien. Dit trekken van veren moet wel uiterst voorzichtig gebeuren omdat anders een permanente beschadiging van de veerfollikel (het gedeelte waar de veer uit groeit) kan ontstaan. Dit leidt tot groei van afwijkende veren met alle problemen van dien.

KORTWIEKEN

Als een papegaai gekortwiekt is, kunnen de afgeknipte stompjes veer gaan prikken in de huid of naburige veren. Daardoor kan een vogel, net als bij de onhandige grijze roodstaart papegaai die hierboven beschreven is, zijn veren gaan plukken. Meestal begint zo’n dier met het plukken van de flank waar de afgebroken veerstompjes in prikken en met de slagpennen die naast de afgeknipte pennen zitten.

Ook bij deze papegaaien is de beste behandeling om onder narcose de afgeknipte en afgebeten slagpennen heel voorzichtig te trekken zodat de bron van irritatie weg is. Het is het beste om deze dieren niet meer te kortwieken maar te leren een tuigje om te hebben als zij naar buiten gaan. Als het dier toch perse gekortwiekt moet worden, dan moeten de slagpennen heel voorzichtig, centimeter voor centimeter, worden ingekort tot de gewenste lengte is bereikt, waarbij het dier scherp in de gaten gehouden moet worden om te zien of de afgeknipte veren gaan irriteren. Het beste kan het kortwieken gedaan worden door de eigenaar zelf omdat dit de minste stress voor het dier oplevert. Een ervaren kweker, dierenwinkelier of dierenarts kan leren hoe dit gedaan moet worden.

SAMENVATTING

Verenpikken bij papegaaien is een veel voorkomend probleem. Het is niet zo dat iedere verenpikkende papegaai hetzelfde probleem heeft. Er zijn heel veel oorzaken waardoor een papegaai zijn veren kan gaan plukken. Het is vaak een hele toer om uit te zoeken waarom een papegaai zijn veren plukt . Er is een aantal oorzaken van verenplukken die goed te verhelpen is. Een vitamine A gebrek, onhandigheid van je vogel en verkeerd kortwieken zijn oorzaken die makkelijk op te lossen zijn. Wel is het een feit dat hoe jonger het dier is en hoe sneller er ingegrepen wordt, hoe groter de kans dat het probleem van voorbijgaande aard is. Even belangrijk is om te onthouden dat met tijd en inzet van de eigenaar bij iedere verenpikkende papegaai verbetering te krijgen is.